มหัศจรรย์ทะเลทรายใกล้เมืองไทย : ทะเลทรายมุยเน่ เวียดนาม

“มุยเน่” ทะเลทรายเท่ ๆ แห่งเวียดนามตอนใต้..ใกล้บ้านเรา

…ถ้าจะพูดถึงเรื่องธรรมชาติความอุดมสมบูรณ์นั้นเมืองไทยบ้านเรานั้นน่าจะติดอันดับว่ามีทุกอย่างครบพร้อมไม่แพ้ที่ไหน ๆ ไม่ว่าจะเป็นแม่น้ำ ลำธาร น้ำตก ทะเล ป่าเขาลำเนาไพร .. จะขาดไปก็แค่ 2 อย่างที่บ้านเราไม่มีก็คือ “หิมะ” และ “ทะเลทราย” แต่ก็ไม่แน่นะครับสักวันโลกเพี้ยนมาก ๆ บ้านเราอาจหิมะตกก็ได้ หรือถ้าไม่อย่างนั้นแห้งแล้งแร้นแค้นสุด ๆ ธรรมชาติบ้านเราร่อยหรออาจเหลือเป็นทะเลทรายเข้าสักวันก็ได้ใครจะรู้ .. จะจริงไม่จริงจะเพ้อไม่เพ้อก็ไม่รู้ แต่เอาที่แน่ ๆ ปัจจุบันนี้ดีกว่าเรื่องหิมะหากเราอยากไปเจอแบบใกล้บ้านที่สุดก็คงหนีไม่พ้น ญี่ปุ่น เกาหลี หรือจะเวียดนามตอนเหนือก็มีนะ .. ส่วนเรื่องทะเลทรายที่ใกล้บ้านเราที่สุดยังไงซะก็มีที่เดียวได้แก่ “ทะเลทรายมุยเน่” ที่อยู่ทางเวียดนามตอนใต้ แม้ว่าความยิ่งใหญ่นั้นจะสู้พวกต้นตำรับภูมิศาสตร์ทะเลทรายอย่างประเทศแถบตะวันออกกลางไม่ได้ แต่สำหรับใครที่ต้องการประหยัดงบ ประหยัดเวลา ผมว่าที่นี่ก็ได้อยู่เพราะพื้นที่ของทะเลทรายนั้นก็กว้างใหญ่ให้เราเดินเหนื่อยกันได้เลย ..

…อุปกรณ์ถ่ายภาพอัลบั้มนี้ใช้ Nikon D750 + เลนส์อีก 2 ตัวครับ Nikon 14-24mm f/2.8G ED และ Nikon 70-200mm f/2.8G ED VR II

…การเดินทางเริ่มต้นจากท่าอากาศยานดอนเมืองด้วยสายการบินนกแอร์เที่ยวบิน “ดอนเมือง-โฮจิมินห์” เราไปกันไฟลท์เช้า 7.35 จะถึงที่ท่าอากาศยานนานาชาติเตินเซินเญิ้ต เมืองโฮจิมินห์ เวลา 9.05 น. (เวลาไม่ต้องปรับนะจ๊ะไทยเวียดนามเวลาเดียวกัน) นั่งเครื่องเพลิน ๆ หลับงีบสักตื่นแป๊บเดียวก็เป็นอันถึง.. สำหรับคนที่ไม่เคยมาเราก็สามารถโบกแท๊กซี่หน้าสนามบินไปยังบริเวณถนนแถว ๆ ที่เป็นท่ารถบัสที่จะไปมุยเน่ต่อได้เลย .. จะอยู่ที่ถนน Pham Ngu Lao Street (ภาษาไทยเท่าที่เห็นในกูเกิ้ลเขียนว่า ฟามงูเหลา) ถ้ากลัวพูดไม่ถูกก็ยื่นภาษาอังกฤษให้แท๊กซี่อ่านเลยก็ได้

…อ้อ!! ส่วนใครที่ไม่ได้ซื้อพอคเก๊ตวายฟายจากไทยมา จะมาซื้อซิมที่นี่ก็ได้นะครับ ซื้อที่สนามบินเลยก็มี .. ส่วนแลกเงินนั้นแนะนำว่าแลกเงินบาทเป็นดอลล่าร์ที่บ้านเรามาก่อน แล้วค่อยเอาดอลล่าร์มาแลกเป็นเงิน Dong(ดอง)ที่สนามบินก็ได้

…สำหรับผมเองนั้นโชคดีที่มีเพื่อนของเพื่อนอยู่ที่เวียดนามซึ่งทำงานเป็นพนักงานบริษัททัวร์ของ VietseaTourist ซึ่งก็มีออฟฟิศอยู่ที่ถ.ฟามงูเหลาพอดิบพอดี .. ก็ยื่นที่อยู่ของที่ Vietsea ให้คนขับแท๊กซี่ดูก็มาถึงที่ออฟฟิศ จากนั้นก็ให้ทางพนักงานที่นี่พาเดินไปขึ้นรถบัสซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามถนน

…สรุปง่าย ๆ สำหรับคนที่เดินทางมาเองตามนี้นะครับ จากสนามบินเรียกแท๊กซี่ > มา ถ.ฟามงูเหลา > จะเจอออฟฟิศทัวร์เยอะแยะก็ดูที่มีไปมุยเน่ > แล้วก็ซื้อตั๋วรถกับ บ.ทัวร์ที่นี่ได้เลยพร้อมให้เค้าพาไปที่ท่ารถฝั่งตรงข้ามก็ได้.. (ผมถ่ายภาพของท่ารถให้เห็นหน้าเห็นตาสถานที่สักหน่อยจะได้มั่นใจว่ามาถูก) จากนั้นก็ถอดรองเท้าใส่ถุงพลาสติก(บนรถเค้าจะบังคับให้ถอด แต่มีถุงพลาสติกให้เราใส่)แล้วก็เอารองเท้าไปกะตัวด้วย ส่วนกระเป๋าใหญ่โหลดใต้รถ แต่ของใช้จำเป็นติดตัวเอาขึ้นไปได้เลย (แนะนำว่าอย่าติดเยอะก็ดี เพราะรถมันแคบ)

…ส่วนตัวรถที่นั่งนี่ขอบอกว่าคลาสสิคมาก เพราะเป็นบัสนอนบังคับนอนแต่ปรับเบาะให้เอนนั่งได้ ผิดกับบ้านเราเจ๊เกียวจะบังคับนั่งแล้วปรับเอนนอน.. ใครที่ได้ใช้บริการรถบัสแบบนี้แล้วจะติดใจเพราะสบายมาก จะอึดอัดก็แค่มันแคบไปนิด เพราะมันมี 2 ชั้น .. แต่ฟินเชื่อเหอะ นั่งไกล ๆ 200 กว่ากิโล.. จากเมืองโฮจิมินห์ไปมุยเน่ 4-5 ชม. หลับได้ยาว ๆ เลย

– ค่ารถ Sleeping Bus จากโฮจิมินห์ – มุยเน่ = 8 USD ประมาณ 180,000 VND(280 บาท)

…ระหว่างทางจะมีจอด 1 ครั้งให้แวะเข้าห้องน้ำ ประมาณ 10-15 นาที .. ใครจะทำอะไรตอนนี้ต้องรีบจะกินซื้อขนม ไอติม ซาลาเปาก็อย่ารีรอครับ .. ส่วนเรื่องเวลาการเดินทางผมเคยมาครั้งแรกขึ้นรถตอน 11.30 น. จะถึงที่พักโรงแรมที่มุยเน่ประมาณ 16.00 น. แต่ในรอบนี้ผมขึ้นตอน 15.00 น. กว่าจะถึงปาเข้าไป 19.00 น.กว่า ๆ .. สำหรับใครที่กลัวมาโรงแรมที่มุยเน่ไม่ถูกไม่ต้องกลัวครับ ถ้าเราจองที่พักมาแล้วแค่บอกชื่อโรงแรม หรือส่งรูปให้คนขับรถดู เค้าจะไปส่งเราถึงหน้าโรงแรมเลย .. แล้วพอไปถึงโรงแรมเราก็ให้ทางโรงแรมติดต่อรถที่จะพาเราไปเที่ยวทะเลทรายให้ .. เป็นอันเรียบร้อยที่เหลือก็รอเวลาวันรุ่งขึ้นเตรียมลุย !!!

…โดยมากแล้วรถจี๊ปที่มารับเราก็จะมารับที่หน้าโรงแรมประมาณ ตี 4.30 น. เพื่อบวกเวลาเดินทางไปอีกเกือบ 30 นาที กว่าจะถึงทะเลทรายบริเวณ White Sand Dune เรียกว่าแหกขี้ตาตื่นก่อนแล้วไปสัปหงกบนรถ พอถึงทะเลทรายก็ค่อย ๆ เดินชมวิวพระอาทิตย์ขึ้นพอดีเป๊ะ .. แพคเกจที่เที่ยวทะเลทรายก็จะพาเราไปทะเลทราย White Sand Dunes, Red Sand Dunes, หมู่บ้านประมง, ซุยเตียน(Fairy Stream)เค้าเรียกว่าแกรนด์ แคนยอนเวียดนาม ก็เป็นลำธารเดินขนาบข้างด้วยหน้าผาหินปูนเล็ก ๆ ก็แปลกดี .. แพคเกจนี้ตกคนนึงก็ประมาณ 15 USD ประมาณ 340,000 VND (ประมาณ 500 กว่าบาท)

…จากที่พักมาถึงทะเลทรายตรง White Sand Dunes ก็ประมาณ 30 นาที .. เมื่อมาถึงแล้วก็จะจอดจากนั้นเราก็เลือกเดินได้ตามใจชอบเลยจะเดินไปทิศไหนทางไหนไม่มีใครห้าม หรือจะนั่งรถจี๊ปที่นั่น หรือขี่ ATV ก็ได้ .. แต่ผมแนะนำเดินครับปลอดภัย และฟินสุด .. ไม่อันตรายด้วยที่สำคัญเพราะรถจี๊ปนี่ไม่ได้ขับเบา ๆ นะอันตรายมาก ไหนจะเอทีวีอีก.. เห็นขี่กันแต่ละคันละเสียวแทน…

…ยิ่งเราเดินเราก็ยิ่งเห็นมุมมากขึ้น ค่อย ๆ เดินติดน้ำมาสักขวด ลูกอมเล็ก ๆ น้อย ๆ เอาแค่เบา ๆ อย่าเยอะ .. ส่วนรองเท้าผ้าใบอาจเดินลำบากเพราะอาจจมทรายสักนิด แต่ถ้าพวกรองเท้าแบบลุย ๆ ไม่มีปัญหา หรือพริ้วสุดถอดรองเท้าเดินเลยจ้ะ ..

…ตัวผมเองมาที่นี่เป็นครั้งที่ 2 ซึ่งครั้งนี้ก็มาที่ White Sand Dunes ทั้งช่วงเช้า และช่วงเย็นเลย ก็สวยกันไปคนละแบบ .. ตอนเช้าที่มาถึงค่อย ๆ เห็นพระอาทิตย์ประมาณ 6 โมงเช้า แล้วก็เดินเล่นไปเรื่อยท้องฟ้าอากาศสดใส ค่อย ๆ เดินค่อย ๆ มองหามุมดีดีก็ได้ภาพถูกใจได้ง่าย ๆ เหมือนกัน

…เลนส์ที่แนะนำให้ติดมาสำหรับผมแล้วก็เอามาแค่เลนส์กว้าง 14-24 มม. กับ 70-200 มม. บวกเข้ากับฟูลเฟรม Nikon D750 ยอมหนักหน่อยทั้งกล้องทั้งเลนส์แต่ก็ถือว่าได้ภาพครบดีนะ ได้ทั้งกว้างเก็บแบบอลัง ๆ กับทั้งแบบซูม ๆ ให้เห็นมุมเจาะ ๆ สวยแตกต่างกันไป

…ตรงบริเวณไหนที่คนอยู่เยอะจะเต็มไปด้วยรอยเท้า และรอยล้อรถ บางทีเห็นแล้วก็เกะกะรกสายตา ใครอยากได้มุมแบบโล่ง ๆ สะอาดตาไร้ร่องรอยก็ต้องออกแรงเดินกันหน่อย แต่สนุกนะครับเชื่อสิ .. เพราะภาพที่ได้มันจะดูธรรมชาติกว่ามีรอยล้อรถจี๊ป รถ ATV พาดผ่านไปผ่านมา.. ไม่สวยเลย

…ยิ่งตรงไหนที่เป็นโล่ง ๆ ไม่มีทั้งรอยล้อรถ หรือรอยเท้าเดินย่ำสลับไปมา จะยิ่งสวยงามขึ้นหากมีริ้วรอยของผืนทรายที่ลมพัดให้เกิดเป็นคลื่นทรายระลอกเล็ก ๆ เห็นแล้วไม่บอกว่าที่นี่คือเวียดนามก็ไม่มีใครรู้หรอกครับ ยิ่งบางมุมเจาะ ๆ ด้วยแล้ว เอาไปอำเพื่อนได้ว่าหนีไปตะวันออกกลางมาก็เนียน ๆ อยู่ 5555

…ส่วนเรื่องรอยเท้าของคนที่มาเที่ยวสำหรับผมถ้ามีแบบเป็นรอยทางเดินของคน ๆ เดียวรองเท้าคู่เดียวเดินเป็นเส้น อันเนี้ยสวยงามเพราะเราสามารถวางองค์ประกอบสร้างจุดสนใจได้ง่ายกว่าที่มีหลายรอยเท้าเดินย่ำไปย่ำมา.. ก็ลองดูครับ

…ส่วนเรื่องความพึงพอใจของที่นี่ว่าจะถ่ายยากถ่ายง่ายอันนี้ก็อยู่ที่มุมมองประสบการณ์ของแต่ละคนแล้วครับ บางคนมาถึงก็ยืนอึ้ง ๆ เพราะมันโล่งไม่รู้จะถ่ายอะไรยังไง แต่สำหรับผมแล้วชอบมากเลย เป็นสถานที่ถ่ายภาพ Landscape ได้สนุกมาก เปลี่ยนสลับไปมาทั้งมุมแคบมุมกว้างเรียกว่าไม่กลัวฝุ่นจะเข้ากล้องกันเลย ยังไงแล้วเรื่องได้ภาพสวย ๆ ติดไม้ติดมือคือเรื่องใหญ่..

…เดินไปถึงประมาณช่วงสัก 8 โมงกว่า นักท่องเที่ยวหลายคนก็เริ่มทยอยกลับกันไปเรื่อย ๆ ไอ้ที่มาเช้า ๆ ส่วนใหญ่ก็มาดูพอเห็นพระอาทิตย์กันประมาณนั้น แต่อย่างเราจริงจังอยู่นาน ๆ เลย แต่เอาจริง ๆ สัก 9 โมงกว่าก็โอเคละ เพราะยังมีที่อื่นต้องไปต่อและเหตุผลสำคัญอีกอย่างก็คือแดดเริ่มร้อนแล้ว

…ทะเลทรายตรงจุด White Sand Dunes ที่เป็นที่หลักของมุยเน่นั้นตัวทรายจะเป็นสีขาวมากกว่าอีกจุดที่เป็น Red Sand Dunes แต่อย่างตอนที่เราถ่ายภาพมาเรื่อง White Balance และช่วงสีของวันอย่างตอนเช้า และเย็นก็จะต่างกันไป .. หากเลือกปรับ WB ให้สีมันออกส้ม ๆ มานิด ๆ ก็ดูได้ฟิวล์ไปอีกแบบดี ของแบบนี้ต้องลองเล่นลองปรับกันดู เพราะผมเป็นคนที่ชอบปรับให้เห็นให้จบตั้งแต่ในกล้องเราจะได้อารมณ์ภาพเลย .. แต่บางคนก็ตั้งออโต้ไว้กลับมาค่อยมาปรับในโปรแกรมกันอีกทีอันนี้ก็แล้วแต่

…จากบริเวณ White Sand Dunes ต่อมาก็ยังจุดต่อไป(แต่เป็นเส้นทางที่ย้อนกลับทางเดิม เพราะเมื่อเช้ามืดเราแล่นผ่านไปแล้วแต่ไม่เห็นอะไรเลย)…ระหว่างทางนั่งรถก็ร้อน ๆ แดด แต่ยังดีว่าลมเย็นครับ พัดโกรกเข้ารถจี๊ปเปิดประทุนหัวเหอผมเผิมนี่กระจายกันไป

…ในที่สุดก็มาถึง Red Sand Dunes พื้นที่ไม่กว้างเท่าที่ White ส่วนทรายนั้นจะมีสีแดงมากกว่าตามชื่อ… ตัวพื้นที่จะเป็นอีกลักษณะหนึ่งก็จะไม่ค่อยเหมือนกับที่ผ่านมา ส่วนฟิวล์ของทะเลทรายก็ยังมีอยู่ แม้อาจมีติดต้นไม้เขียว ๆ แนวด้านหลังไปบ้าง แต่จะว่าไปแล้วก็ได้ไปอีกบรรยากาศดีนะครับ .. มีทั้งแห้ง ๆ และเขียว ๆ รวมอยู่ในเฟรม ๆ เดียวดูคอนทราสท์ตัดกันดี

…จากที่มาที่มุยเน่แล้วทั้งหมดรวมครั้งนี้ด้วยครั้งที่ 2 ก็รู้ได้ว่าสำหรับใครที่อยากได้ภาพครบ ๆ ทั้งบรรยากาศช่วงเช้าและเย็นก็ควรมานอนสัก 2 คืน .. จะได้มีเวลาเยอะหน่อย เพราะตอนเช้าอากาศเย็นตอนเช้ามืดแล้วก็ค่อย ๆ ร้อนในตอนสาย ๆ .. ส่วนถ้ามาเดินตอนเย็น ๆ แดดอ่อน ๆ อากาศบาง ๆ เดินไปเดินมาก็จะค่อย ๆ เย็นลง .. แค่นี้ความรู้สึกก็ต่างกันแล้ว…

…และที่สำคัญที่แนะนำเลยก็คือขนาดเช้าเรามาแล้ว เย็นกลับมาอีกทีตัวรูปลักษณ์ของทะเลทรายก็อาจจะไม่เหมือนเดิม เพราะริ้วรอยทรายนั้นก็จะเปลี่ยนไปตามกระแสลมของแต่ละวัน เช้าพัดไปทางเย็นพัดมาอีกทาง ไหนจะแสงเช้าที่พระอาทิตย์ส่องเข้ามาจากฝั่งทะเล พอตกเย็นทิศทางแสงก็สลับกัน แค่สองปัจจัยนี้ก็ทำให้เราได้ภาพไม่ซ้ำกันแล้ว

…เรียกว่าสองอารมณ์ในที่ที่เดียวเลย.. ส่วนจะสวยแค่ไหนก็แล้วแต่ธรรมชาติ แล้วแต่ลม แล้วแต่ตะวันเลยว่าจะจัดสรรค์อะไรให้เรา

…ตอนแรกว่าจะไม่เอามาแปะลง แต่ไม่เป็นไรไหน ๆ เขียนถึงมุยเน่แล้วก็ขอเอาภาพของ Fishing Village ที่อยู่ในโปรแกรมเที่ยวครึ่งวันมาแปะให้ชมสักหน่อยเป็นของแถม จุดเด่นของที่นี่ก็คือเจ้าเรือลักษณะทรงกลมตามที่เห็นในภาพนั่นแหละครับ

…ส่วนบรรยากาศริมหาดก็จะเต็มไปด้วยชาวบ้านที่จับปลาจับสัตว์ทะเลมาวางมาแล่ มาเตรียมส่งขายต่อ.. ได้ภาพของวิถีชีวิตติดกลับไปอีกหน่อย อ้อ!! ใครที่ทนกลิ่นเหม็น ๆ ไม่ค่อยได้แนะนำว่าควรหาผ้าปิดจมูกมาหน่อยก็ดีนะ เพราะแถวนี้กลิ่นแรงมากจ้า…

…และปิดท้ายที่อีกหนึ่งสถานที่แปลก ๆ หากเทียบกับบ้านเราก็คงคล้าย ๆ กับ “เสาดินนาน้อย” แต่มีลำธาร ซึ่งที่นี่เค้าเรียกว่า “Fairy Stream” ลักษณะก็ตามที่เห็นในภาพเป็นลำธารเล็ก ๆ ต้องถอดรองเท้าเดิน จะฝากรองเท้าไว้ที่ทางลงก็ได้แต่เสียตังค์ แต่ถ้าแบกไหวก็ถือรองเท้าหิ้วเดินเล่นกันไป ลักษณะภูมิประเทศแบบนี้ใครไม่เคยเห็นมาก่อนก็อาจดูแปลกตาดี อย่างน้อยก็ผมหนึ่งคน…

…เป็นอันจบสิ้นอัลบั้มตะลุยมุยเน่ไปเรียบร้อย.. ประทับใจในทัศนียภาพของทะเลทรายที่นี่มากถึงขนาดต้องกลับมาเป็นครั้งที่ 2 ก็ยังสวยเท่เหมือนเดิม .. ซ้อมไว้เผื่อสักวันจะได้ไปลุยทะเลทรายต้นตำรับที่ตะวันออกกลางบ้าง 555

…การเดินทางก็แสนง่ายนั่งเครื่องดอนเมือง – โฮจิมินห์ .. ต่อแท๊กซี่มาท่ารถบัส นั่งรถ 5 ชม. เข้าที่พัก .. แล้วก็นั่งจี๊ปต่อ 30 นาที ก็ถึงทะเลทรายแล้วแค่นี้เอง.. ไปง่ายมาง่ายอาจสื่อสารงง ๆ ไปบ้างกับคนที่นี่ แต่เชื่อสิถู ๆ ไถ ๆ ไปยังไงก็มาถึง…

Please follow and like us:

20